Brownsberg

 Hoihoi allemaal!

Vawaka?

Hier weer een blog vanuit het mooie zonnige Suriname. Er zit weer een behoorlijke tijd tussen, maar ik heb tussen deze twee trips niet heel veel om over te schrijven. Ik heb nu echt hier mijn draai gevonden, dus een week voelt nu als een gewone werk week. Alleen dan in een super mooi land, op een hele leuk stage school, veel warmer en vermoeider maar ook heel veel chiller. En de tijd vliegt hier echt!! Het is niet te bevatten hoe snel de tijd hier gaat, over een week zit ik hier al weer twee maanden(en dus op de helft). Ik leer heel veel van de groepsleerkracht hier en we kunnen het ook echt heel goed vinden met elkaar. De afgelopen drie weken ben ik ook al in andere klassen gaan kijken, om mijzelf breed te oriënteren. Vorige week heb ik ook een gesprek met meneer Ganga gehad, dat is de directeur van het SPI. Hij heeft mij heel veel inzicht gegeven in het onderwijssysteem hier in Suriname. Dat is zo verschrikkelijk moeilijk te vinden op internet, dus ben ik hem echt dankbaar hier voor. Dit heb ik meteen in mijn onderzoeksvoorstel kunnen verwerken, die ik daarna meteen heb kunnen inleveren. (waar ik gelukkig een voldoende voor heb)

Verder zitten we nu met 19 mensen in huis, waarvan nog steeds 1 man. Gelukkig weet hij zich goed staande te houden tussen al die kippen en kan hij ook leuk met ons mee doen. We kunnen allemaal best goed met elkaar overweg, we doen leuke dingen samen maar laten elkaar ook met rust wanneer nodig is. Ook heeft iedereen last van ups en downs, maar daar kunnen we elkaar ook in steunen. Het blijft natuurlijk wennen aan het koude douche water hier, maar gelukkig is mijn broer hier al bijna. (Dan kan ik even lux douchen)

Nou dat is zo'n beetje hoe mijn leven hier uit ziet, nu vertel ik even over de prachtige trip die ik van het weekend heb mogen maken.

Zaterdag ochtend werden we lekker om half 9 pas opgehaald door de bus. Onderweg zag ik weer zo veel verschil tussen rijk en arm. Het ene moment reden we langs huizen met Griekse steunpilaren, het volgende moment reden we langs kleine huisjes met golfplaten. Na een bus rit van ongeveer 2 uur kwamen we aan bij de Stuwdam. Daar hebben we natuurlijk eerst even wat foto's geschoten (staan ook weer in de bijlage), voordat we de boot (in het Brokopondo meer). De boot trip was dit keer niet zo lang als bij bigi pan. Het meer staat vol oude verrotte bomen, die soms nog 5 meter boven het water uit steken. Dit heeft met het ontstaan van het meer te maken. Maar binnen een half uurtje kwamen we aan op een prachtig onbewoond eiland. Althans onbewoond...... Er zat nog een groep andere studenten op, die dezelfde avond nog zouden vertrekken. Dus hebben we gezellig weer een aantal nieuwe mensen leren kennen. Samen met deze groep zijn we weer in de boot gestapt om een bezoek te brengen aan de goudmijn. Dat was zooo gaaf!!! In het begin was het wel een beetje spannend. De mannen zagen ineens allemaal blanke mensen en werden daar een beetje druk van. Maar toen onze gids had geregeld dat we wat goud mochten zien van één van de kampen, werd het wat gemakkelijker. De mannen die hier werken slapen in kampen en werken ook in deze groepen. Ze worden betaald in goud en moeten 70% van het gevonden goud afstaan aan de directeur. Dit was echt een mooie ervaring, ik had het voor geen goud willen missen!

Terug op het eiland kregen we natuurlijk lekker eten en na het eten ging de andere groep naar huis. Wij zijn toen lekker in het heldere water vol visjes gaan zwemmen. Nu moet je niet aan een wit strand denken met een blauwe zee. Het was gewoon een bruin strandje met stenen en het water is te vergelijken met water uit een meer in Nederland. Maar ik heb hier in Suriname alleen nog maar donker bruin water gezien, dus dit was weer nieuw.  

Aan het einde van de middag zagen we ook nog een kleine tropische bui aankomen, met een mega grote regenboog. Het was echt een heerlijke middag, waar niets hoefde en alles mocht. Toen we 's avonds ook nog lekker bbq met friet kregen kon deze dag helemaal niet meer stuk. Na het eten zijn we lekker rond het kampvuur gaan zitten met een vrolijk drankje en hebben we naar een mega mooie sterrenhemel kunnen kijken. Wow wat zijn hier veel sterren te zien! Ook heb ik deze avond voor het eerst vuurvliegjes gezien, die bij de bosrand rond vlogen.

We waren allemaal zo zen geworden dat we eigenlijk al redelijk vroeg de hangmat in geklommen zijn. Toen ik eindelijk in de hangmat lag en alle muggen uit mijn klamboe gewerkt had kwam de volgende uitdaging. Het was zo stil en donker dat je elk geluidje hoorde, elk beestje hoorde je lopen. Maar gelukkig val je vanzelf in slaap en na een redelijk koude nacht ging om 6 uur weer de wekker om de zonsopkomst te zien. Gelukkig kon ik om half 7 weer terug de hangmat in en heb ik als een blok geslapen tot half 9. Na een heerlijk ontbijtje en een douche in het meer zijn we weer terug gegaan naar het vaste land.

In de bus naar Brownsberg voelde ik mij zo onwijs gelukkig. Ik ben zo tot rust gekomen op dit eiland, ik had het gevoel dat ik mijzelf weer echt terug had gevonden. De periode voor dat ik naar Suriname vertrok, was voor mij een zware periode. Ik heb veel bergen moeten beklimmen en heb veel van mijzelf gevraagd, maar heb wel bereikt wat ik wilde bereiken. En het leek of ik al deze dingen op het eiland had achter gelaten. (klinkt misschien heel zweverig, maar het gevoel was zo onbeschrijfelijk.)

Toen we na 2 uur (over de hobbelige bergweg) boven op de berg aangekomen waren, begon het zware werk. Eerst zijn we anderhalf uur door de bossen naar beneden gewandeld, naar een super mooie waterval. En natuurlijk glee ik weer uit bij deze afdaling, maar dit scheelde weer een stukje lopen :D. Nadat we onder de ijskoude waterval hadden gestaan en brood weg hadden geslonsd, zijn we begonnen aan de tocht naar boven. Man wat was dit zwaar! Het zweet kwam echt overal vandaan en dan komt je gids gewoon langs je gerend zonder een druppeltje zweet! Maar dat was het helemaal waard, dat gevoel dat je alles hebt gegeven! Voor jullie beeld, het was niet een gewoon berg weggentje. Het was een daadwerkelijke klim door het oerwoud met overal wortels van bomen, stenen en zand. In de busreis terug lag bijna heel de bus dus ook te slapen.

Ik heb echt een heerlijk weekend gehad, dus we kunnen er weer tegenaan!

Vandaag ben ik samen met mijn nieuwe huisgenootje naar een kapper geweest die gespecialiseerd is in hoofdhuid/psoriasis. Hij heeft een goedje in mijn haar gesmeerd wat ik vannacht even moet laten intrekken. Dus kon ik vanavond helaas niet naar Salsa en had ik alle tijd om deze blog te schrijven. Morgen moet ik weer terug naar hem, zodat hij kan zien of het gewerkt heeft. Hij heeft zo veel vieze foto's laten zien van mensen die door hem behandeld zijn. Ook mensen waarbij de hoofdhuid aan het rotten was bahbah. Ik hoop zo dat dit spul werkt!

Nou een lang verhaal, maar nu heb ik jullie weer op de hoogte gebracht van weer een deel van mijn avontuur hier in Suriname! Ik denk dat mijn volgende blog donderdag wel zal verschijnen, na het afdansen! (dan heb ik mijn ​Salsa cursus afgerond!)

xjes

(ook van dagmar)