Vriendje op bezoek

Hoihoi allemaal, ja je leest het goed weer al bezoek! Dinsdag had ik mijn broer uitgezwaaid, woensdag ben ik uiteten geweest met mijn super mentor en donderdag mocht ik Tom al ophalen!! Ik kan je vertellen dat ik echt een super vakantie heb gehad!!

Donderdag middag ben ik met taxi Moen naar Zanderij gereden. Eigenlijk had hij alles al geregeld in Nederland, dus ook zijn eigen taxi, maar helaas heeft hij een onvoorspelbaar vriendinnetje :D. Maar zoals altijd loopt het bij mij natuurlijk anders dan anders, hoe vroeg ik ook vertrek ik kom toch wel te laat. Want onderweg kwam er een steentjes precies op een verkeerde plek op de voorruit van Moen zijn auto en meteen een scheur van 30 cm. Dus Moen meteen in de stres en gestopt bij de politie om te vragen wat hij moest doen. Maar dat gaat allemaal niet zo snel hier in Suriname. En aangezien Tom niet wist dat ik hem zou komen ophalen, maar nog dacht dat hij gehaald zou worden door de transfer van het hotel, kwam er aardig wat spanning bij kijken. Gelukkig had het vliegtuig wat vertraging dus was ik gewoon optijd, om met Tom een "All you need is love" momentje te hebben. Of naja iets wat daar op lijkt. Het was wel weer zo verschrikkelijk fijn om een dikke knuffel van mijn vriendje te krijgen. Toch hebben we elkaar stiekem best gemist.

Vrijdag avond zijn we met mijn huisgenootjes uiteten gegaan, om de leuke tijd van Jasper en Merel te vieren. Deze twee huisgenootjes gingen het huis verlaten om weer terug te gaan naar Nederland, maar dat kan hier in Suriname natuurlijk niet zonder een feestje. We hebben er een super leuk feestje van gemaakt, met een lekker diner, de party-bus en een drankje. Maar ook hieraan kwam weer een einde, helaas hebben we zaterdag met het hele huis de twee moeten uitzwaaien.

Zaterdag zijn Tom en ik verder nog een beetje in de stad wezen kijken, hebben lekker bij Zus&Zo gegeten en zijn 's avonds voor de verandering weer uiteten gegaan.

Zondag hebben we het lekker relaxt gedaan. Weer lekker een beetje aan de zwembad rand gechilt, maar 's avonds was het hard werken geblazen. We hadden ons ingeschreven voor een kookcursus. We werden opgehaald en mochten bij haar thuis komen koken. Ze had van alles in huis gehaald en we zijn snel aan de slag gegaan met het maken van Roti en Surinaamse loempia's. Na dat we 4 uur hadden gekookt, mochten we lekker gaan eten.

Maandag zijn we vroeg naar zorg en hoop gereden. Vanaf daar zijn we met het vliegtuig naar Palemeu gevolgen. Dit is een indiaans dorpje onderaan Suriname (midden in de jungle). Helaas was er een plek te weinig in het vliegtuig, heel vervelend....... toch niet helemaal want daardoor mocht ik naast de piloot in de cockpit zitten. Aangekomen in Palemeu, mochten we meteen bij ons huisje gaan kijken en hebben we genoten van de fantastische natuur. We zijn met de korjaal de rivier op gegaan, en mochten met ons zwemvest weer terug drijven.

Dinsdag waren we weer vroeg uit de veren. Om half 8 zaten we weer op de korjaal, waarmee ze op een prachtig stukje de moter uitdeden. Heerlijk met alleen het geluid van water en de natuur om ons heen hebben we genoten van een lekker bakje koffie. Daarna zijn we naar een klein eilandje toe gegaan en hebben daar een heerlijk ontbijt gekregen, om vervolgens met genoeg energie de berg te beklimmen. Onze indiaanse gids maakte al lopend een hoofdtooi voor ons, terwijl wij niet eens naar boven konden kijken omdat je bang was om te vallen over een tak.

Woensdag stond ik op met een gek gevoel in mijn buik, maar ik dacht misschien moet ik gewoon wat minder eten haha. (denk ik wel vaker) Maar na de lunch op een geweldig mooi plekje ben ik toch even in de hangmatteren. Toen ze met de boot verder wilde om naar de watervallen te gaan werd het er niet beter op. Ik zal jullie de details besparen, maar ik kan je vertellen het was geen pretje om daarna weer in de boot terug te varen. Onderweg moest de helft van de boot nog een stukje lopen, omdat we anders niet door de stroomversnelling zouden komen. En toen ze de boot weer in wilde stappen viel Tom met alle spullen tussen wal en schip. Haha daar zaten jut en jul dan op de boot de ene klets nat (en een kapotte telefoon, waar alle leuke foto’s op stonden) de ander met koorts en een maag die nog steeds aan het draaien was. Tot overmaat van ramp werd het donker en begon het kei hard te regenen en te onweren en kwam het kleine beetje wat ik nog in mijn buik had er ook uit. Jaja wat een avontuur he. Toen we weer heelhuids aan wal stonden ben ik lekker mijn bed in gekropen en heeft Tom kunnen laten zien wat een geweldig vriendje (goede zuster) hij is.

Donderdag heb ik niets mee gekregen van de wereld om mij heen en heb heel de dag op bed gelegen.

Vrijdag was het al weer tijd om terug te vliegen. We moesten weer uit het paradijs weg. Het is wel even wennen om wat primitiever te leven, maar dat heeft zeker z’n charme. Ook de gids was weer anders dan de gidsen die ik eerder ontmoet had. Hij leerde de indiaan Jack hoe hij gids moest zijn en Jack leerde onze gids Elton weer meer over de natuur en de cultuur. Wat ik tot nu toe gewend was, waren de trips met de bos creolen. Nu hebben we echt een kijkje genomen bij de indianen, de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Ondanks dat ik me zo onwijs ziek heb gevoeld was dit echt een super vette trip. Maar het fijnst was om weer lekker met Tom te zijn.

Zaterdag kwam het zware moment waar we alle twee onwijs tegen opzagen. Vanaf vandaag is het weer back to reallety. Stage begint dinsdag weer, terug naar het huis zonder airco en warme douche. Deze drie weken zijn voorbij gevlogen. Eerst een heerlijke week met mijn lieve broer en de trip naar Voltzberg, samen met een super gezellige club. Daarna nog anderhalve week met mijn geweldige vriend op een trip naar een cultuur waar alles nog om de natuur draait. Niets geen nieuwe technologie, als je ziek bent kou je op een blad. We hebben echt een leuke tijd gehad en leuke mensen leren kennen!

Nu ​is het wel weer even moeilijk om weer alleen verder te gaan. Niet helemaal alleen natuurlijk, ik heb gelukkig super toffe huisgenootjes. Dus ik ga nog even genieten de komende 7 weken, maar vooral hard werken aan school.

Spreek jullie weer in mijn volgende blog als ik weer iets bijzonders heb meegemaakt.

Brasa uit Paramaribo